Het mooie weer hier komt met garantie van boven.
Oké, dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar Nederlanders met een vaste staanplaats hier op de camping in Albir, een kustplaatsje aan de Costa Blanca vlakbij Benidorm, beweren het.
En ze blijken grotendeels gelijk te hebben.
De weerapps bevestigen dat de weergoden dit deel van Spanje goed gezind zijn. Het weer is hier steeds net wat milder dan in de rest van Spanje. En ook verslaat het de Nederlandse herfst, winter en lente. Alleen hartje zomer, wanneer het kwik aan de Costa oploopt tot boven de 30 graden, is het weer in Nederland aangenamer dan hier. Uitzonderingen daargelaten. Nederland viel in juli 2019 ten prooi aan een hittegolf waarbij de warmste dag ooit werd gemeten.
Om de zomerse hitte in een zonovergoten caravan te ontlopen vliegt een deel van de campinggasten naar hun optrekje in Nederland. Met een goeie planning en timing is het vliegen vanaf Benidorm goedkoper dan een dagretour van Groningen naar Maastricht en daarom zeer aantrekkelijk voor een bezoekje aan (klein)kinderen, familie of vrienden.
Het blijft niet bij die ene zomerse vlucht naar Nederland. Tussendoor zijn er ook de flitsbezoekjes. Het is ‘een way of life’ geworden om op deze manier het beste van twee werelden te combineren. En geef ze eens ongelijk. Ook de door paps en mams gesponsorde jongeren op een terras in Benidorm hebben zich dit eigen gemaakt. Zonder enige schroom vliegen ze wekelijks van en naar Spanje om bij hun gescheiden ouders neer te strijken.
Albir is een gemoedelijk kustplaatsje genesteld aan de heuvel Punta Bombarda dat uitmondt op een klif met vuurtoren dat een prachtig vergezicht geeft over de azuurblauwe Middellandse Zee. Vanaf het centrum wandel je in ruim een uur de vijf kilometer naar de vuurtoren.
Vroeger was het hier niet zo vredig als nu. Piraten vielen de kust geregeld aan om het achterland van Albir binnen te dringen. Als ze dat thans zouden doen om hun hongerige magen te vullen, vallen ze met hun neus in de boter. Er zijn genoeg restaurants en terrasjes waar zij hun vingers bij af kunnen likken.
Hoewel Albir vlakbij Benidorm ligt gaat een vergelijking daarmee totaal niet op. Waar Benidorm beschouwd wordt als een openluchtkermis met zijn overvolle stranden, straten met aaneengeregen hotels, appartementen, eettentjes, terrasjes en winkeltjes is het in Albir rustig. Althans, voor het oog van de toeschouwer. De gemoedelijke sfeer maakt dat je je haast niet kan voorstellen dat hier ook maar iets gebeurt wat God verboden heeft.
Het wel en wee aan de Costa is te volgen in twee Nederlandstalige huis-aan-huis bladen die de Nederlanders hier tot hun beschikking hebben: ‘de week’ en ‘Hallo’ die beide zo’n 30.000 lezers tellen. Je leest daarin het lokale nieuws, maar ook wetenswaardigheden over Spanje, wonen aan de Costa met o.a. verzekeren, gezondheidstips, de markten, de feesten, de mogelijkheden voor culturele uitstapjes, de ‘menu del dia’ van de restaurants, de vraag-en-aanbodadvertenties voor het aanjagen van de plaatselijke economie. De Nederlandse tv-gids met de bekendste tv-zenders is een belangrijk bestanddeel van deze weekbladen. De vlijmscherpe column ‘Prikkeldraad’ van Frederick Fluweel over de misstanden in Spanje prikkelt de hersenen voor het vormen van een eigen (tegen)geluid.
Op de camping zijn minstens een derde van de staanplaatsen bezet met vaste Nederlandse bewoners die daar veelal zes tot negen maanden verblijven. Een groot aantal staat hier al minstens een decennium, sommigen zelfs sinds de start van de camping ruim twintig jaar geleden.
Wie nu zijn jaarstek opgeeft is die onherroepelijk kwijt. De eigen optrekjes met zwart grondplastic - zo mogelijk aangevuld met een gazon van kunstgras - versierd met plantenbakken, vlaggen en vliegertjes in een eigen straatje met vaste buren zullen langzaam verdwijnen. En dat zal pijn doen. De buren trekken weg en in plaats daarvan komen wisselende tijdelijke buren die een dag, een week of nog wat langer blijven. Het thuisgevoel op de camping zal zeker een deuk oplopen.
De meeste vaste bewoners zullen camping luilekkerland als een soort Hotel California ervaren: Albir is ‘such a lovely place’! Het verschil is dat waar de Eagles zingen over ‘you can check out any time, but you can never leave’, dat hier wel kan. Desondanks zijn de bewoners honkvast. Veelal zijn ziekte en ouderdom de spelbrekers die hen noopt terug te keren naar het geboorteland. Ze zijn behoorlijk verknocht aan dit plekje met zijn behaaglijke temperaturen dat hen een permanent vakantiegevoel geeft.
En wie wil dat nou niet? Een permanente vakantie op een luilekkercamping met zon, zee, een hapje en een drankje, een wandeling, een fietstochtje, een boodschap, de crea-les, de yogales of Spaanse les, die overigens alleen voor de echte liefhebber is, aangezien je hier met Engels en Nederlands uitstekend uit de voeten kan. Je geeft verder de planten water, doet de was, kookt eten, doet de vaat, leest zo mogelijk de krant op je tablet om het wereldnieuws te volgen, kijkt ‘s avonds naar de tv, mogelijk vrij je nog wat met elkaar, maar dat is het dan in je caravan op de camping tussen alle andere caravans. Dat lijkt zeer aantrekkelijk, maar hoe is het om te leven in zo’n permanente vakantieroes?
Het antwoord is doodeenvoudig: ‘This could be heaven or this could be hell’.
Voor de vaste bewoners is het natuurlijk ‘heaven’, anders zouden ze hier niet maandenlang verblijven. Een ‘heaven’ met zon, zee en niksen dat voor hen voldoende is om maandenlang op te teren.
Maar helaas, ook hier geldt dat elk voordeel zijn nadeel heeft.
Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat langdurige complete rust een daling van het I.Q te zien geeft. Tijdens zo’n lange periode van inactiviteit gaat er minder zuurstof naar de hersenen waardoor belangrijke delen van de zenuwcellen achteruit gaan. Je hersenen takelen af waardoor je langzamerhand in ‘slaap” sukkelt. Zonder het te beseffen dompelt die ‘heaven’ je ook een beetje in de ‘hell’.
Hersentraining met sudoku’s, kruiswoordpuzzels of schaken, lichamelijke activiteit door fietsen of wandelen en (kauwgom) kauwen stimuleren de hersenen om alert te blijven. Door het aangaan van uitdagingen, ervaringen en activiteiten blijven de hersenen scherp, kunnen gevoelens gemakkelijker stromen en kan het lichaam zich inspannen en ontspannen. Dit is het natuurlijk ritme van het leven met openen en sluiten, van dag en nacht, van in- en uitademen opdat het leven wordt aangegaan en wordt ondergaan.
Maar er is meer.
Als je het gevoel wil hebben dat je waarlijk leeft is het de kunst datgene te vinden waar je hart sneller van gaat kloppen. Datgene wat betekenis geeft en zingeving toevoegt aan je leven. Iets dat voer is voor je ziel.
Voor de een is het kinderen grootbrengen, voor een ander is dat schrijven, tekenen, schilderen, je inzetten voor anderen, je in een geloof verdiepen of spiritueel actief zijn. De trigger is steeds die ervaringen aangaan waar je innerlijk blij van wordt en waardoor je gaat sprankelen.
Daarbij zijn wakkerte of aandachtige aanwezigheid nodig bij de activiteiten die je dagelijks onderneemt. Dagdromen en niksen is heerlijk en noodzakelijk voor een heldere geest en voor het hernieuwen van levensenergie, maar passiviteit ligt op de loer als getracht wordt niksen tot een kunst te verheffen.
Hoewel het mooie weer hier op camping luilekkerland met garantie van boven komt is hier geen garantie voor het voeden van je ziel. Dat zal je toch echt zelf moeten doen.